یک پیمانکار برای مقاوم‌سازی سازه خود در برابر آتش‌سوزی دو راه پیش رو دارد. این دو راه استفاده از پوششهای ضد حریق معدنی و رنگهای ضد حریق هستند. در ادامه به مقایسه‌ای بین این دو محصول پرکاربرد در ایران پرداخته و مزایا و معایب هر کدام را بیان خواهیم نمود:
- پایین بودن قیمت پوششهای ضد حریق پایه معدنی در برابر رنگهای ضد حریق از مزایای مهم آن است که در پروژه‌های بزرگ نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
- اجرای پوششهای ضد حریق پایه معدنی با استفاده از روش اسپری یا شاتکریت بوده که سبب اتلاف مواد اولیه شده و همچنین کثیف‌کاری زیادی نیز به دنبال دارد. همچنین برای اجرای پوششهای ضد حریق گچی نیاز به نیروی متخصص است، در صورتی که این مشکلات برای اجرای رنگهای ضد حریق وجود ندارد و می‌‌توان آن را مانند هر رنگ دیگری اجرا نمود.
- از دیگر سو اجرای پوششهای ضد حریق پایه معدنی به دلیل حجم کاری بالای آن‌ها به زمان بیشتری نیاز دارد که با حجیم بودن پروژه نیز این زمان بالاتر می‌رود، در صورتی که زمان برای اجرای رنگهای ضد حریق مسئله مهمی نیست.
- واکنش‌های شیمیایی بین مواد آلکیدی موجود در ضدزنگ‌های اجرا شده روی سازه‌‌های فلزی و سیمان موجود در پوششهای ضد حریق به مرور می‌‌تواند به کاهش چسبندگی بین پوشش ضد حریق و فولاد بینجامد. برای برطرف کردن این امر از پرایمرهایی پیش از اجرای پوشش ضد حریق استفاده می‌شود که به بالا رفتن زمان اجرای پوشش ضد حریق ختم می‌گردد.
- در برخی مواد نیز گیرش پوششهای ضد حریق و فولاد خوب نبوده و پیمانکاران مجبور به استفاده از مش‌های درگیر‌کننده به صورت تور‌های فلزی هستند که این امر نیز زمان اجرا را افزایش خواهد داد.
- یکی از کاستی‌هایی که پوشش ضد حریق گچی دارد، مقاومت کم آن در برابر رطوبت است که استفاده از آن را برای مناطق با رطوبت بالا و شرجی ناممکن می‌سازد. در این شرایط اغلب نوع سیمانی جایگزین می‌شود.
منبع: انواع پوشش ضد اتش سازه
- ۰۲/۱۱/۱۶